Historia internetu

arpanet-aparatura

Większość przełomowych wynalazków jest dziełem zbiegu okoliczności, lenistwa lub efektem wojskowych programów badawczych. W przypadku internetu padło na względy militarne. Wszystko zaczęło się od Zimnej Wojny, kiedy to w 1957 roku został wystrzelony przez Rosjan pierwszy sztuczny satelita ziemi – Sputnik.

Mocno zaniepokojony tym faktem Departament Obrony (Department of Defence) USA powołał specjalną Agencję ds. Zaawansowanych Przedsięwzięć Badawczych (Advanced Research Projects Agency ? ARPA).

Zadaniem ARPA było stworzenie sieci komunikacyjnej dla celów wojskowych, która mogłaby zadziałać nawet w sytuacji zniszczenia tradycyjnych środków komunikacji – w wyniku ewentualnego ataku nuklearnego. Jedynie taki system mógł zagwarantować, że w przypadku globalnego konfliktu zostanie zachowana chociażby częściowa możliwość przekazywania rozkazów pomiędzy poszczególnymi jednostkami militarnymi. Idea ta zakładała brak centralnego punktu dowodzenia, a jej funkcjonowanie miało być analogiczne do sieci telefonicznej.

Departament Obrony sfinansował badania oraz wyłożył pieniądze na powstanie ośrodków komputerowych. W 1969 roku powstała eksperymentalna sieć ARPAnet, składająca się z czterech połączonych ze sobą komputerów mieszczących się w wybranych instytucjach naukowych: Uniwersytet Kalifornijski w Los Angeles, Uniwersytet Kalifornijski w Santa Barbara, Instytut Stanforda oraz Uniwersytet Stanowy Utah.

Sieć ta była zdecentralizowana ? każdy z komputerów był równorzędny i połączony ze wszystkimi pozostałymi komputerami, toteż w przypadku awarii jednego z nich, mogła ona nadal funkcjonować – architektura taka nazywa się peer-to-peer, czyli w wolnym tłumaczeniu ? ?równy z równym?.

Wykorzystano do tego eksperymentu projekt Paula Barana, który w 1962 r. stworzył koncepcję sieci opartej na wymianie pakietów, polegającej na dzieleniu partii informacji na mniejsze jednostki (tzw. pakiety), następnie przesyłaniu ich osobno przez sieć oraz ponownemu łączeniu ze sobą dopiero po dotarciu do odbiorcy.

Niewątpliwe zalety takiego rozwiązania to między innymi:

  • możliwość jednoczesnego korzystania z łącza przez więcej niż jednego użytkownika,

  • zmniejszenie obciążenia sieci oraz redukcja błędów, gdyż w przypadku niepoprawnej transmisji wystarczy przesłać ponownie jedynie ten pakiet, który nie dotarł lub którego zawartość była przekłamana,

  • polepszenie przepustowości ? pakiety mogą wędrować po sieci różnymi drogami, w zależności od tego, która z nich jest w danej chwili mniej obciążona.

29 września 1969 roku została przeprowadzona pierwsza próba zdalnego połączenia pomiędzy komputerami w Los Angeles i Stanford. Trwała ona tylko przez dwie litery: ?l? oraz ?o? (początek słowa login), gdyż przy przesyłaniu litery ?g? jeden z komputerów stwierdził, że to za dużo i prozaicznie się zawiesił. Mimo tego pewien sukces został osiągnięty ? prace teoretyczne zaczęły ocierać się o praktykę, więc projekt nie został zawieszony.

Zaczęto intensywnie pracować nad uzgodnieniem protokołów komunikacyjnych, które miały umożliwić porozumiewanie się pomiędzy komputerami różnych typów. Network Working Group – opracowała obowiązujące standardy oraz przedstawiła formalny opis reguł, które muszą realizować komunikujące się ze sobą komputery oraz opis formatu przesyłanych komunikatów. Wszystkie te zasady zostały zebrane w elektronicznych dokumentach zwanych ?Request for Comments?. RFC funkcjonują do dzisiaj jako podstawowa forma dokumentowania standardów w Internecie.

Pierwsze dostępne usługi sieciowe obejmowały zdalne logowanie (Telnet) i transmisję plików (FTP ? File Transfer Protocol). W następnej kolejności pojawiła się możliwość przesyłania poczty elektronicznej (e-mail) – pierwszy program do jej obsługi został napisany przez Raya Tomlinsona, który wprowadził popularny znak ?małpki? – @.

arpanet1971

W 1972 r w trakcie międzynarodowej konferencji poświęconej komunikacji pomiędzy komputerami – odbyła się pierwsza publiczna demonstracja ARPAnet?u.

W sieci ARPAnet były już 23 hosty (serwery) oraz 15 węzłów, na które składały się instytucje akademickie i rządowe, a węzeł na Hawajach został podłączony przez łącze satelitarne.

Nazwa agencji ARPA została zmieniona na DARPA (Defense Advanced Research Projects Agency).

Rok później zaczęto coraz poważniej myśleć o połączeniach międzynarodowych. W celu ustalenia wspólnego protokołu powołano Internetwork Working Group, której przewodniczył Vinton Cerf określony później mianem ojca internetu.

W 1973 roku powstaje pierwsze połączenie międzynarodowe z USA do Wielkiej Brytanii (London College University) przez Norwegię (Royal Radar Establishment).

W 1975 roku powstaje pierwsza lista mailingowa, a rok później królowa Elżbieta II wysyła list przy użyciu poczty elektronicznej.

W roku 1979 powstają tekstowe grupy dyskusyjne (Usenet) stworzone przez studentów Toma Truscott?a i Jamesa Ellis?a z Uniwersytetu Duke oraz Stevea Bellovin?a z Uniwersytetu Północnej Karoliny.

Zaczyna się robić gęsto i coraz bardziej różnorodnie pod względem sprzętowym, powstają nowe niezależne sieci. W 1980 roku już 400 serwerów jest połączonych siecią ARPAnet.

Po raz kolejny palącym problemem staje się opracowanie standardowego sposobu komunikacji, jednolitego dla wszystkich serwerów w sieci. Na przełomie lat 70-tych i 80-tych Vinton Cerf i Bob Cahn pracują nad tym pilnie, czego efektem jest wprowadzony w 1982 roku, jako standard dla ARPAnet?u, protokół TCP/IP (Transmission Control Protocol/Internet Protocol), który jest do tej pory używany. Podstawy TCP zostały opublikowane w 1974 r. w opracowaniu „A protocol for Packet Network Internetworking”.

W 1981 roku powstaje CSNET (Computer Science Network) ? sieć przeznaczona dla naukowców nie mających połączenia z ARPAnet?em oraz BITNET łącząca City University of New York z Uniwersytetem w Yale. Sieć BITNET nie używała standardowego protokołu, ale stała się popularna dzięki usłudze Listserv ? listom dyskusyjnym o dużo większych możliwościach od oferowanych przez ARPAnet.

W 1982 roku powstaje w Europie sieć EUNET (European Unix Network), pozwalająca na korzystanie z usług poczty elektronicznej oraz USENET?u.

1 stycznia 1983 roku ARPAnet zostaje rozdzielony na dwie części: militarną ? MILNET oraz cywilną ? ARPAnet, czyli późniejszy NSFnet. Obie sieci są jednak połączone ze sobą przy pomocy bramy (gateway) oraz powstaje połączenie pomiędzy ARPAnet a CSNET, co uważa się za początek Internetu. Prawie jednocześnie powstają połączenia do Europy, Ameryki Południowej, Japonii i Australii. Na University of Wisconsin powstaje pierwszy Name Server.

W tym samym roku zostaje utworzona EARN (European Academic and Research Network) – Europejska Akademicka i Badawcza Sieć Komputerowa będąca odpowiednikiem BITNET?u.

W 1984 roku wprowadzona jest usługa DNS (Domain Name System) ? adresy są wreszcie łatwe do zapamiętania! W sieci jest już około 1000 serwerów. W Wielkiej Brytanii powstaje JANET (Joint Academic Network).

W 1986 roku zostaje stworzona NSFNET (National Science Foundation) ? amerykańska ogólnokrajowa sieć szkieletowa o przepustowości 56 Kbps, łącząca początkowo pięć superkomputerów z ośrodków uniwersyteckich w Cornell, Illinois, Princeton, Pittsburgh i San Diego. Sieć ta rozwija się bardzo szybko. Przyłączają się do niej także inne kraje tworzące u siebie analogiczne sieci szkieletowe.

W sieci Internet jest już 241 grup dyskusyjnych oraz 5 razy więcej serwerów niż dwa lata wcześniej.

W 1988 roku pojawia się pierwszy wirus internetowy o nazwie Internet Worm (internetowy robak), co jest kolejnym impulsem przyczyniającym się do zawiązania CERT (Computer Emergency Response Team) – organizacji zajmującej się zapewnieniem bezpieczeństwa w sieci.

W tym samym roku powstaje usługa IRC (Internet Relay Chat) umożliwiająca prowadzenie rozmów w czasie rzeczywistym, stworzona przez studenta z Finlandii – Jarkko Oikarinen?a.

W 1989 roku liczba serwerów w Internecie przekracza 100 000. Ilość hostów jest tak duża, że poważnym problemem staje się znalezienie żądanych informacji. Remedium na to staje się pierwszy katalog zasobów sieciowych stworzony przez Petera Deutsch?a oraz jego współpracowników z Uniwersytetu McGill w Montrealu ? program ARCHIE przeglądał od czasu do czasu znane serwery FTP i tworzył indeks ich zawartości z możliwością wyszukiwania plików. Wkrótce powstaje wiele serwerów oferujących tę usługę.

W 1990 ARPAnet kończy swoją działalność, zarząd nad Internetem przejmuje NSFnet. Liczba serwerów przekracza 300 000, a grup dyskusyjnych jest już około 1 000.

powiązane posty