Ramka Ethernetu

Projekt 802 zdefiniował podstawę normalizacyjną dla wszystkich rodzajów ramek ethernetowych. Minimalna długość ramki może wynosić 64 bajty, a maksymalna ? 1518 bajtów, przy czym do długości wlicza się część użyteczną (dane) i wszystkie nagłówki, z wyjątkiem Preambuły i ogranicznika początku ramki. Nagłówki służą do zidentyfikowania nadawcy i odbiorcy każdego z pakietów. Jedynym ograniczeniem tej identyfikacji jest to, że adres musi być unikatowy i 6-bajtowy.

W pierwszych 12-bajtach każdej ramki zawarty jest 6-bajtowy adres docelowy (adres odbiorcy) i 6-bajtowy adres źródłowy (adres nadawcy). Adresy te są fizycznymi kodami adresowymi urządzeń, znanymi jako adresy MAC. Adres taki może być albo unikatowym adresem administrowanym globalnie, automatycznie przypisanym każdej karcie sieciowej przez jej producenta, albo adresem ustalonym podczas instalacji. Ten drugi adres znany jest także jako adres administrowany lokalnie. Adresy takie, choć potencjalnie użyteczne, były jednak wyjątkowo trudne do utrzymania. Z tego powodu już się ich nie używa.

Poniższy rysunek przedstawia podstawową ramkę ethernetu IEEE 802.3:

ramka-ethernet

Ramka Ethernet

Pewne wątpliwości dotyczą dokładnej długości ramki ethernetowej. Ich źródłem są trzy czynniki:

  • Różnorodność typów ramek ethernetowych,

  • Zmienna długość pola danych,

  • Niezgodność co do tego, jak traktować Preambułę i Ogranicznik Początku Ramki.

Istnieje pięć różnych typów ramek ethernetowych: PARC Ethernet, DIX Ethernet, podstawowa ramka 802.3, 802.3 z podramką LLC i 802.3 z podramką SNAP. W ramach tych pięciu odmian reprezentowane są trzy różne zestawy minimalnych i maksymalnych rozmiarów ramki.

Uwagę zwraca celowe unikanie podawania określonych rozmiarów ramki. Przy zmiennej długości pola danych najlepszym rozwiązaniem jest określenie minimalnej i maksymalnej dozwolonej wielkości ramki. Faktyczny rozmiar ramki zawarty jest w tym przedziale wartości.

Ostatnia wątpliwość dotyczy Preambuły i Ogranicznika początku ramki, czyli ogranicznika SFD (ang. Start of Frame Delimiter). Preambuła jest 7 bajtowym ciągiem znaków poprzedzającym każdą ramkę i umożliwiającym synchronizację transmisji. Jest ona nieodłącznym dodatkiem do ramki, ale rzadko uważa się ją za składnik tej ostatniej.

Bezpośrednio po Preambule następuje 1-bajtowy Ogranicznik początku ramki (SFD). Czasem uważa się go za integralną część Preambuły, a nie za odrębny element ramki. Nie trzeba długo szukać, by znaleźć źródła, określające ogranicznik SFD jako oficjalny początek ramki.

powiązane posty